- οἰκοῦσι
- οἰκέωinhabitpres part act masc/neut dat pl (attic epic doric)οἰκέωinhabitpres ind act 3rd pl (attic epic doric)
Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες). 2014.
οἰκοῦσι
Look at other dictionaries:
NOMUS — I. NOMUS Praefectura, sive conventus iuridicus apud Aegyptios. Aegyptum enim divisit Sesoosis, sive Sesostris in Nomos triginta sex, quorum 10. Thebaidi, 10. τῷ Delta, et reliqui 16. regionibus intermediis attributi. Singulis Nomis praefecti… … Hofmann J. Lexicon universale
οἰκοῦσ' — οἰκοῦσα , οἰκέω inhabit pres part act fem nom/voc sg (attic epic doric) οἰκοῦσι , οἰκέω inhabit pres part act masc/neut dat pl (attic epic doric) οἰκοῦσι , οἰκέω inhabit pres ind act 3rd pl (attic epic doric) οἰκοῦσαι , οἰκέω inhabit pres part… … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
MAURUSII — Africae populi, quorum regio Maurusia, quam iuxta Herculis columnas, ponit Dionysius, v. 184. Ἀλλ᾿ ἤτοι πυμάτην μὲν ἐπὶ γλωχῖνα νέμονται Ἀγχοῦ ςηλάων, Μαυρουσίδος ἔθνεα γαίης. Virg. Aen. l. 4. v. 206. Iuppiter omnipotens, cui nunc Maurusia pictis … Hofmann J. Lexicon universale
MOTYA — vel MOTYE, oppid. Siciliae, apud Pachynum promontor. ab Agrigentinis excisum, Afris eiectis: cuius locis nunc S. Giovanni Fazello. Item apud Hyccaram itidem excisum, inter illam et Panormum: cuius locus Sferra cavalio, aliis Porto Gallo. Item in… … Hofmann J. Lexicon universale
NANTUATES — populi Galliae Celticae, Nantuatae Straboni. Equestribus, et Sebusianis proximi, quorum oppid. hodie Nantua nominatur, inter Genevam 9. et Lugdunum 17. leuc. Sic quidam putant. Sed perpendenti verba Caesaris initio l. 3. de belio Gallico, ubi eos … Hofmann J. Lexicon universale
PICENUM — Picentium regio, qui Umbris et Sabinis ab ortu Solis proximi fuerunt. Dicitur et Picenus ager, vocabulô adiectivô: quod etiam in aliis rebus ad hoc solum pertinentibus usurpârunt veteres Romani. Horat. l. 2. Sat. 3. v. 272. Picenis excerpens… … Hofmann J. Lexicon universale
οικώ — (ΑΜ οἰκῶ, έω, Α επικ. τ. οἰκείω, λοκρ. τ. Fοικέω) [οίκος] 1. κατοικῶ (α. «οἰκήσαντας τοῡτον τὸν χῶρον», Ηρόδ. β. «οἰκέοιτο πόλις Πριάμοιο», Ομ. Ιλ.) 2. (το θηλ. μτχ. μέσ. ενεστ. ως ουσ.) βλ. οικουμένη μσν. αρχ. μτφ. είμαι εγκατεστημένος κάπου,… … Dictionary of Greek
στεγαστός — ή, όν, Α [στεγάζω] αυτός που έχει στέγη, στεγασμένος («οἰκοῡσι δ ἐν σπηλαίοις ἢ μάνδραις στεγασταῑς», Στράβ.) … Dictionary of Greek
